Vanmorgen stond er een geweldig ronde volle maan, met een hele heldere 'ster' (de planeet Jupiter) als laatste bode aan de ene kant van de hemel en de zon kondigde zich al aan aan de andere kant. Voor ik tijd en een fototoestel had was Jupiter al verbleekt, maar herinneringen zijn soms krachtiger dan foto's.
In de mail de nieuwsbrief van
Jonathan ritueel met een keltische inslag van deze volle maan, de maan van de barden en de noodzaak om je verhaal te vertellen. Voor mij kwam daar nog een heel mooi aspect bij: dankbaarheid. "
Vertel over het meest bijzondere geschenk op je pad en hoe dit je heeft geholpen om te groeien en te worden wie je bent. Wordt dan stil en luister en beleef wat de echo is van jouw verhaal. Luister diep in je hart naar de boodschap die je terugkrijgt op jouw verhaal, laat het licht van de maan erop schijnen en leer ervan.
Deel het mooiste van jezelf met de mensen die je dierbaar zijn. En wees dankbaar." En daar is de brug naar de dankbaarheidstrengen waar ik me nu bijzonder druk mee bezig houd. Meer informatie op onze
website en het speciale
blog.
In mijn vorige bericht stond dat ik te laat was met mijn fototoestel om de volle maan en jupiter te fotograferen. maar gelukkig was de volgende ochtend een nog mooier beeld: Jupiter recht onder de maan! Fototoestel bij de hand, en na een plaatje van de maan en jupiter ook mijn camera gericht op jupiter alleen. Die kun je dus fotograferen en als je die voor het blote oog 'ster' bekijkt, zie je ... een soort volle maan. Heel bijzonder, ik had het alleen veel te druk met de dankbaarheidstrengen om deze foto op het blog te zetten, dus nu (na nieuwe maan!) eindelijk... Jupiter is overigens 's avonds nog goed te zien aan de oostelijke hemel.
